© Rootsville.eu

Buesbones (B)
Blues
CC d'Engis (01-02-2019)

reporter & photo credits: Paul Jehasse & Lola Reynaerts


info club: CC Engis
info band: Bluesbones

© Rootsville 2019


Hier is één van onze beste Belgische Blues-bands. The Bluesbones, ik ben fan sinds hun debuut in 2011. Ze hebben verschillende prijzen gewonnen en hadden zeer goede plaatsen in de verschillende competities waaraan ze deelnamen. 2018 was een geweldig jaar voor hen, vooral met de eerste plaats van hun nieuwste album "Chasing Shadows", dat erin slaagde op te klimmen naar de eerste plaats van de "Engelse hitlijsten" van het Verenigd Koninkrijk.

De groep heeft al verschillende personeelswisselingen ondergaan, maar Nico de Cock is op zang gebleven, Stef Paglia is gitarist van wereldklasse, Edwin Risbourg op keyboards, Geert Boeckx op bas en voor de tweede keer met hen, hun nieuwe Aalst-drummer, de jonge Jens Roelandt. Ik heb ze vele malen gezien op de festivals waar ze voortdurend worden uitgenodigd, ze hebben me nooit teleurgesteld en bieden een bloemlezing van pure blues, rock en bluesrock van de meest aangename.

Ze beginnen met "Saved By The Blues" en "The End". Let op, nu gaan we op zoek naar een vrouw met "Find Me A Woman". En hier zijn we in de donkere hoeken van New Orleans met "Demon Blues" .Vervolgens komt "Seesaw Blues" doet denken aan zeer goede herinneringen aan Nico.

We zullen ook een "Broken Down Car" krijgen die Nico doet denken aan zijn vrouw doordat ze het geschenk gaf van een totaal verlies van zijn auto, zonder dat hij gelukkig gewond raakte. Laten we naar de tweede set gaan, de eerste die smakelijke blues en rock krachtig genoeg heeft gemengd, we hopen veel van dit tweede deel dat begint met "Psycho Mind".

Dan een serieuzer onderwerp met de wereld van de Roemeense prostitutie "Romance For Rent". Nog ernstiger dan met de oorlog van Bashar al-Assad in Syrië met de zeer lome, enigszins trieste "Sealed Souls". Dan komen nog "Going Down", "Betrayal" en "Riding Out". Als we in de eerste set recht hadden om naar de vrouw te zoeken, dan is dit het antwoord voor mij zei Nico "No Good For Me".

Ze eindigen met "Devil's Bride" waar alle muzikale paletten van hun kunst zijn bezocht. De Nederlandse vrienden, die (in ieder geval mij) de groep volgen, schreeuwen om "Voodoo Guitar" te horen met Stefaan de gitaar, maar hij koos om met "Drinkin 'Woman" af te sluiten. Een concert dat al deze beloften hield, en dit voor een zeer talrijk en opgetogen publiek.

Nooit twee zonder drie!

Texte Français

Voici un de nos meilleurs groupes de Blues de Belgique. Les Bluesbones, je les suis depuis leur début en 2011. Ils ont remportés plusieurs prix et eu de très bonnes places dans les divers concours où ils ont pris part. 2018 a été une année faste pour eux, surtout avec la première place de leur dernier album « Chasing Shadows » qui est parvenu a se hissé à la première place des « charts anglais » du Royaume Uni.

Le groupe a déjà eut plusieurs changements de personnels mais Nico de Cock est resté au chant, Stef Paglia guitariste de classe mondiale, Edwin Risbourg aux claviers, Geert Boeckx à la basse et pour la seconde fois avec eux, leur nouveau batteur d’Alost, le jeune Jens Roelandt. Les ayant vu maintes fois sur les festivals où ils sont continuellement invités, gage de leur qualité ; ils ne m’ont jamais déçu et proposent un florilège de Blues purs, de rock et de blues rock des plus plaisant.

Ils débutent avec « Saved By The Blues » et « The End » de Saving Shadows justement. Attention, maintenant nous allons chercher une femme avec “Find Me A Woman”. Puis nous voilà dans les recoins sombres de la Nouvelle Orléans avec « Demon Blues ».Ensuite vient « Seesaw Blues » qui rappelle des souvenirs très joyeux à Nico. (voyez d’ailleurs ceci : https://youtu.be/4LhG-jXx9Yc )

Nous aurons aussi «  Broken Down Car » qui rappelle de mauvais souvenir encore à Nico car sa femme lui a fait le cadeau d’une perte totale de sa voiture, sans blessé heureusement. Passons au second set, le premier ayant mêlé des blues savoureux et des rock assez vigoureux, nous espérons beaucoup de cette deuxième partie qui commence par « Psycho Mind ».

Puis un sujet plus sérieux avec le monde de la prostitution roumaine « Romance For Rent ». Plus grave encore ensuite avec la guerre que fait Bachar el-Assad en Syrie avec le très langoureux, légèrement triste « Sealed Souls ». Viennent alors « Going Down », « Betrayal » et « Riding Out ».
Si au premier set nous avons eu droit à chercher la femme, ceci est la réponse pour moi dit Nico « No Good For Me ».

Ils terminent avec « Devil’s Bride » où toutes les palettes musicales de leur art ont été visitées. Les amis néerlandophones, ayant suivi le groupe, criaient pour obtenir « Voodoo Guitar » (moi de même) en rappel pour voir toute la classe de Stef à la guitare de ce slow blues magnifique, mais il choisi « Drinkin’ Woman » pour clôturer, en Blues tout de même, un concert qui a tenu toute ces promesses, devant un public très nombreux et ravi.

Jamais deux sans trois, à la prochaine donc les amis.

Photographer: Lola Reynaerts









Photographer: Paul Jehase